Եթե մենք էլի իշխանությունները կենտրոնացնում ենք ինչ-որ անձանց կամ անձի ձեռքում, երկրին օգուտ չենք տալու. Տարոն Սիմոնյան

ԱԺ «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Տարոն Սիմոնյանը «Ժողովուրդ» օրաթերթի հետ զրույցում հայտարարեց, որ հայրենի կառավարությունը դեռեւս չի արձագանքել կառավարության կառուցվածքային փոփոխության վերաբերյալ իրենց խմբակցության կողմից ներկայացված առաջարկին: Խմբակցությունում սպասում են երկուշաբթի տեղի ունեցող քննարկմանը, որից էլ պարզ կդառնա իրենց հետագա քվեարկությունը:

-Պարո՛ն Սիմոնյան, Ձեր խմբակցությունը կառավարությանն առաջարկել է գործադիրի կառուցվածքային փոփոխության իր տարբերակը, իսկ Ազգային Ժողովի առաջիկա նիստերին կառավարությունը պետք է ներկայացնի փոփոխությունների նախագիծը: Արդյոք արդեն կառավարությունից արձագանքե՞լ են Ձեր կողմից ներկայացված փոփոխություններին:

-Դեռեւս ոչ մի բան չեն պատասխանել: Մենք երկուշաբթի Պետաիրավական հանձնաժողովի նիստ ունենք, ու հույս ունեմ, որ ինչ-որ պատասխան այդ ժամանակ կստանանք քաղաքական իշխանության ներկայացուցիչների կողմից: Կարծում եմ, որ քննարկման արդյունքում կտեսնենք, թե մեր առաջարկություններից որ հատվածն են ընդունում, կամ որ հատվածը չեն ընդունում:

-Եթե չընդունվեն Ձեր առաջարկությունները, ինչպե՞ս եք քվեարկելու կամ մասնակցելո՞ւ եք արդյոք քննարկումներին ու քվեարկությանը:

-Մենք, իհարկե, այնտեղ նշել ենք, թե մեզ համար որն է սկզբունքային, եւ որն է, որ մենք կարող ենք քվեարկել: Այն հարցերը, որոնք մեզ համար սկզբունքային են, ու եթե դրանք չեն ընդունվում, ապա, բնականաբար, մենք դեմ ենք քվեարկում: Այստեղ խնդիրը պառլամենտական վերահսկողության լիարժեք ամրագրումն է, ու մենք բազմիցս այս կարծիքն արտահայտել ենք թե՛ բանավոր, թե՛ գրավոր մեր հարցազրույցներում: Մենք ընդգծել ենք, որ Սահմանադրությունը, որը 2015 թվականին ենթարկվեց փոփոխությունների, որով ՀՀ-ն հռչակվեց պառլամենտական հանրապետություն, չի իրականացրել ու չի իրացվել այն իմաստով, որ Հայաստանը փաստացի չի դարձել պառլամենտական հանրապետություն. թղթի վրա է պարզապես դարձել: Ինչ Սահմանադրությունում ամրագրել ենք, ունենանք նաեւ փաստացի: Քանի մենք չենք ամրագրում օրենքով, մենք, ստացվում է, Սահմանադրությունը չենք կենսագործում. դա է մեր կարմիր գիծը, որից այն կողմ չենք գնում:

-Բայց այդ դեպքում ի՞նչն է իշխանություններին ստիպում չկատարել այդ փոփոխությունները, ի՞նչն է նրանց մտագոհությունը` այս հարցի հետ կապված:

-Մենք կարող ենք միայն ենթադրել, իսկ այդ ենթադրությունը, չգիտեմ, որքանով է իրատեսական: Մեր ենթադրությունն այն է, որ իշխանությունները, ըստ էության, չեն ցանկանում հրաժարվել այն լծակներից, որը որ նրանց պակաս հաշվետու է դարձնում պառլամենտի առջեւ: Սա, կարծում եմ, իրենց ներքին ցանկությունն է, որոնք չեն արտահայտում ոչ մի անգամ, բայց, մեր կարծիքով, դա հասկանալի է, ու գրեթե բոլոր իշխանությունների մոտ այդ ներքին գայթակղությունը կա, որ ավելի շատ իշխանություն գործադիրի ձեռքում պահի, քան թե դրա մի մասը տա օրենսդիրին: Իսկ քանի որ խորհրդարանում իշխանությունը ակնհայտ մեծամասնություն ունի, իրենք շատ հեշտությամբ կարող են այդ հարցը լուծել: Բայց, երբ որ մենք մեր մտավախության մասին բարձրաձայնում ենք, մտավախությանն ըստ էության պատասխան չեն տալիս: Իսկ մեր մտավախությունն այն է. ինչի՞ եք վախենում պառլամենտին տալ նման իրավասություն, եթե պառլամենտում էլ դուք ունեք գերակայություն: Մեր առաջնային խնդիրը ինստիտուցիոնալ զարգացումն է, այսինքն` մենք պետք է զարգացնենք պառլամենտարիզմը` անկախ նրանից` ով կլինի պառլամենտում քաղաքական մեծամասնություն: Եթե դուք մտավախություն չունեք այն իմաստով, որ երկու տեղում էլ դուք մեծամասնություն եք, ավելի հեշտությամբ պետք է զիջեք այդ իրավասությունները պառլամենտին: Մենք կարծում ենք, որ այդկերպ պառլամենտը իրականում կդառնա գործող պետական մարմին:

-Տեսակետ կա նաեւ, որ ներկայիս իշխանությունները, բոլոր լծակներն իրենց ձեռքում պահելով, նմանվում են նախորդ իշխանություններին:

-Գիտեք ինչ, մենք ասում ենք, որ բոլոր իշխանություններն են ձգտում բոլոր լծակներն իրենց ձեռքում պահել, բայց այս իշխանությունը, որը հեղափոխական իշխանություն է, այդ առաքինությունը պետք է իր մեջ գտներ եւ հրաժարվեր այդ բացարձակ իշխանությունից` ի օգուտ ինստիտուցիոնալ զարգացման, որովհետեւ ցանկացած հեղափոխությունից հետո երկիրը տուրբոլենտային վիճակից չի գնում կայուն վիճակ, եթե մենք ինսիտուտները չենք զարգացնում: Եթե մենք էլի իշխանությունները կենտրոնացնում ենք ինչ-որ անձանց կամ անձի ձեռքում` անկախ նրանից` նա լավն է, թե վատն է, մենք երկրին օգուտ չենք տալու:

Երկրին օգուտ տալիս ենք բացառապես ինստիտուտների զարգացման միջոցով. ժողովրդավարությունը իրականում օգտակար գործիք է դառնում, եթե ինստիտուտներ կան, որի միջոցով կարելի է ժողովրդավարություն իրականացնել: Դրա համար մենք շեշտը դնում ենք ինստիտուտների զարգացման վրա: 

Սկզբնաղբյուրն՝ այստեղ